Praktyki studencie za granicą, czy warto?

Oczywiście, że warto :) pominę tęsknotę i skupię się na pozytywach takiego wyjazdu. Może jakiś niezdecydowany student zajrzy tutaj, przeczyta i stwierdzi, że spróbuje.

Takie praktyki to przede wszystkim możliwość nauki języka. Żywego języka, takiego, jakim posługują się mieszkańcy danego kraju, czy regionu. W Hiszpanii jest to o tyle trudne, że w zasadzie każdy region ma jakąś swoją specyfikację języka (tak jak w Polsce). W takiej Katalonii nie tylko wymowa jest inna, pisownia również. Sprawdzając oferty tamtejszych uniwersytetów byłam bardzo zdziwiona taką rozbieżnością. Z tego powodu zrezygnowałam z proponowanego miasta, bo nie chciałam wrócić na zajęcia z pięknym katalońskim i byle jakiem kastylijskim (którego uczę się na studiach). Język na wyspach też się różni, bo Kanaryjczycy uwielbiają zjadać ostatnie litery, ale w porównaniu do tego, jak wiele daje obcowanie z prawdziwym językiem, ten problem w zasadzie nie istnieje. Mogę śmiało stwierdzić, że po tych, prawie, trzech miesiącach nauczyłam się więcej niż w ciągu dwóch lat studiów. Bo byłam zajęta tylko językiem i rozmową, a nie czytaniem książek, czy wkuwaniem kolejnych słówek. Pod względem nauki języka praktyki (lub tradycyjny Erasmus) są najlepszą opcją dla studenta.

Praktyki to także jedyna w swoim rodzaju możliwość poznania od środka innej kultury. Uczyłam się oczywiście na studiach o tej kulturze, ale to nic kiedy człowiek ma okazję żyć w danym państwie. Na każdym kroku słyszę „disfrutar!” czyli korzystaj. Fiesta to naprawdę norma, a Hiszpanie są bardzo pogodni. Są bardzo spontaniczni i uwielbiają zabawę. Żyjąc tu, chociaż te trzy miesiące, można wynieść coś dla siebie, skorzystać, a nawet coś zmienić. Ja jakiś spektakularnych zmian w sobie nie widzę (a jeśli są, to na pewno Chłopak mnie uświadomi), ale byłam (nadal jestem ;)), zobaczyłam i wiem, jak to jest.

Wyjazd to także sprawdzian nas samych. Przez pierwsze kilka dni miałam okropnego doła. Momentami żałowałam, że przyleciałam bez żadnej koleżanki ze studiów. Teraz jest zupełnie inaczej. Po pierwsze, zawsze lubiłam swoje towarzystwo, ale jeśli chcę, to mam tutaj mnóstwo osób, z którymi mogę porozmawiać. Znacie to powiedzenie tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono. To święta prawda. Kiedy człowiek wyjeżdża musi zmierzyć się z nową rzeczywistością, wiele razy ze swoimi lękami i słabościami. Musiałam na początku załatwić ubezpieczenie społeczne i pojechałam sama. Nie dość, że wtedy ledwo mówiłam, to nie wiedziałam gdzie iść. Ale zapytałam i wszystko załatwiłam.

To także możliwość przekonania się, czy dana praca nam odpowiada. Pracuję na recepcji. Może ktoś powie, że lekka praca. Nie, nie lekka :) ale też nie wolałabym pracować na restauracji. Praca na recepcji bywa stresująca. Bo to my jesteśmy winni wszystkiemu, co złe. To do nas ludzie przychodzą z problemami i skargami, po nas krzyczą, a ja nie mogę nic zrobić, poza uśmiechaniem się. To nas uważają za żywe, chodzące Wikipedie. W ich mniemaniu recepcjonista ma wiedzieć wszystko. Obecnie wiem dużo, ale bez przesady. Jeśli czegoś nie jestem pewna, to mam Internet i kolegę czy koleżankę obok. Wiele razy mam ochotę powiedzieć, że ktoś jest głupi (no bo ileż razy można tłumaczyć, że 20 euro to koszt wypożyczenia wentylatora plus 10 euro depozytu- ostatnio dobre 10 minut mi to zajęło), jednak nie powiem nic. Czasami podoba mi się ta robota, a czasami mam dość. Czasami się nudzę, a innym razem nie wiem, w co ręce włożyć. Także jedź człowieku, popracuj i dowiedz się, czy za X lat będziesz chciał wykonywać ten zawód!

A przede wszystkim, możesz pozwiedzać. Gdyby nie ten wyjazd, nie zobaczyłabym orek i delfinów, oceanu i okropnego ciemnego piasku. Nie poszłabym na najbardziej kolorowy targ, nie zobaczyłabym miasta przygotowanego na fiestę. Nie miałabym możliwości wizyty na wulkanie (to przede mną). Krótko, moje oczy mogłyby tego w życiu nie ujrzeć.

I jeszcze jedna, najważniejsza chyba korzyść. To doświadczenie, a tego nikt Ci nie odbierze. Nie wiesz, kiedy z niego skorzystasz.

Piszę to wszystko ze swojej perspektywy, oczywiście ktoś może się nie zgadzać. Co nie zmienia faktu, że warto jechać. Jeśli o mnie chodzi, to na filologii powinien być nawet obowiązek wyjazdu. Inaczej nie nauczysz się swobodnie rozmawiać, proste ;)